Goeteborg – wystąpienie o nas i o Polsce

Szanowni Państwo, dziękujemy bardzo w imieniu własnym i naszych koleżanek i kolegów z Polski,  za zaproszenie na spotkanie rodziców.

Udział w spotkaniu w Goeteborgu daje nam, rodzicom dzieci LGBT… szansę opowiedzenia o naszym kraju a także wielką szansę spojrzenia na siebie z dystansu.  Każda matka i każdy ojciec musi się indywidualnie zmierzyć ze swoją historią. Kiedy mija ten  czas próby i rozumienia, część z nas, rodziców, zaczyna myśleć w kategoriach aktywności społecznej i podejmuje działania.

Od dwóch lat sytuacja społeczno- polityczna w Polsce bardzo się skomplikowała i zwrot w stronę konserwatyzmu i bezrefleksyjnego katolicyzmu spowodował, że możliwości dialogu i działania zostały ograniczone. Do głosu dochodzą i są wysłuchiwane środowiska jawnie głoszące rasizm, homo, bi i trans- fobię. Nawołują do przemocy i wykluczania.  Coraz częściej pozostają bezkarne.  Można przyjąć tę rzeczywistość i oswoić się z narzuconymi kryteriami lub temu przeciwdziałać.

Od paru lat kilkudziesięcioosobowa grupa rodziców działa dosyć aktywnie, m.in. korzystając z okazji i zaproszeń takich jak spotkanie w Goeteborgu, żeby pokazać jaką drogą idziemy teraz, choć wiemy, że podążamy ku niepewnej przyszłości.

Kierują nami podstawowe zasady – bezpieczeństwo naszych dzieci i przestrzeganie ich równych praw, w każdej dziedzinie życia.

Sytuacja osób LGBT w Polsce na tle innych krajów Europy (zwłaszcza Zachodniej) jest skomplikowana i niekorzystna. Mogę oczywiście przywołać wiele negatywnych przykładów łamania praw, odrzucenia, ośmieszania itp. Ale niezależnie od indywidualnych historii warto nazwać podstawowe zjawiska, które tę sytuację czynią trudną.

• Brak ochrony prawnej (tylko Kodeks pracy zawiera prawo antydyskryminacyjne ze względu na orientację seksualną)
• Nie ma ustawy o związkach partnerskich i ustawy o małżeństwach
• Procesy sądowe w sprawach tranzycji wymagają udziału rodziców osób trans płciowych
• Zaświadczenia o stanie cywilnym nie są wydawane osobom, które chcą zawrzeć związki partnerskie/małżeńskie za granicą
• Powszechna homo, bi i transfobia, w tym w polskich szkołach wszystkich poziomów
• Brak rzetelnej edukacji biologicznej i seksualnej
• Brak rzetelnej edukacji w zakresie asymilacji wszystkich grup wykluczonych
• Przyzwolenie władz państwowych na mowę nienawiści
• Dyskryminacja w służbie zdrowia
• Powolna izolacja Polski na arenie międzynarodowej
• Brak gestów dyplomatycznych ze strony władz wskazujących np. solidarność Polski z grupami dyskryminowanymi np. w Czeczenii czy w Iranie
• Haniebny stosunek władz państwowych do „obcych”, manipulacja danymi i informacjami o uchodźcach
• Wycofywanie państwowych subwencji dla aktywności równościowej instytucji państwowych i organizacji pozarządowych (np. Centrum Praw Kobiet, Telefon Zaufania dla Nieletnich)

17 maja 2017 roku ogłoszone zostały wyniki raportu o sytuacji osób LGBT i Polska znalazła się jednym z ostatnich miejsc w Europie. Przeraża nas to, ale nie zniechęca do działań.

Chciałabym przedstawić kilka obszarów w jakich możemy i chcemy działać. Jednak na początku warto wspomnieć, że do życia powołała nas Kampania Przeciw Homofobii, jako jedną z grup docelowych swoich działań edukacyjnych. Pierwsze spotkania  rodziców miały miejsce osiem lat temu. Nie byliśmy  grupą  powstałą oddolnie i samoorganizującą się. Raczej zgłosiliśmy się po wsparcie i wiedzę, a dzisiejsza aktywność jest konsekwencją kilkumiesięcznych szkoleń, spotkań z psychologami, socjologami i edukatorami zajmującymi się problematyka LGBT na różnych płaszczyznach. Ale po kilku latach możemy już mówić pewnej samodzielności zarówno organizacyjnej, jak i merytorycznej.

Zatem warto określić obszary naszych działań:

• MEDIA – staramy się być widoczni w mediach. Podział mediów w Polsce przebiega zgodnie z podziałem politycznym, zatem tylko liberalna prasa i telewizja, portale internetowe są zainteresowane tematyką równościową
• UDZIAŁ w strukturach organizacji równościowych ILGA ( EPN- Europejska Sieć Rodziców) – staramy się działać i mieć przedstawicieli w międzynarodowych sieciach, brać udział w spotkaniach i konferencjach
• PRACA w środowiskach lokalnych – mamy kontaktowe numery telefonów, adresy emailowe, dzięki którym można spotkać się np. z osobą potrzebującą rozmowy, rodzicem lub dzieckiem. Samoorganizacja w środowiskach lokalnych, np. wspólne wywiady, wspólne marsze równościowe, funkcjonowanie na poziomie pomocowo -towarzyskim. Większa grupa, nawet nieformalna, ale z jasno określonym celem projektu może ubiegać się w swoim mieście o środki finansowe, patronaty czy wsparcie rzeczowe.
• UDZIAŁ w żywych bibliotekach – działania edukacyjne poprzez rozmowę i przykład, uwrażliwianie na wszelkie przejawy wykluczenia
• UDZIAŁ w aktywności społecznej innych grup wykluczonych – ruchy kobiece, ruchy osób niepełnosprawnych itp.
• UDZIAŁ w debacie publicznej – spotkania z politykami, lobbing na rzecz równych praw, zmian w prawodawstwie, reagowanie na działania niezgodne z prawem, koniunkturalne, manipulacyjne
• WSPIERANIE kultury LGBT – twórców LGBT i twórców, którzy poruszają tę tematykę w różnych kontekstach, promowanie problematyki jako równouprawnionej sztuki

 

Mamy świadomość , że zmiany w sferze mentalnej i obyczajowej są najtrudniejsze i zachodzą bardzo powoli. Pamiętamy, że dopiero 27 lat temu wykreślono homoseksualność ze światowej klasyfikacji chorób. Te 27 lat nauki równości osób  homoseksualnych w różnych krajach przebiegały  z różną intensywnością.  Równość  była poniekąd oczywista dla krajów Europy Zachodniej, w krajach w okresie transformacji takich jak Polska, początkowo wydawała się mało ważna i nie była hasłem głównego nurtu przemian. Środowiska opozycyjne, które doszły do władzy marginalizowały zagadnienia równości , niekiedy  czyniąc z praw osób LGBT  przetargowy element polityczny. Natomiast środowiska konserwatywne umacniały się na swoich nieprzejednanych pozycjach obrony tradycyjnego modelu rodziny, nie wykazując chęci do dialogu, a tym bardziej wprowadzania zmian.

Wiemy, że to jest zadanie dla wielu pokoleń i że jesteśmy na początku drogi, dlatego nasz udział w spotkaniu w Szwecji, w Goeteborgu jest dla nas bardzo ważny i chciałybyśmy, żeby zaowocował nawiązaniem nowych kontaktów, podejmowaniem wspólnych inicjatyw, budowaniem sieci rodziców osób LGBT w Europie i na świecie.

Wystąpienie po angielsku:

Dear organizers parents and friends, I would like to thank you very much for inviting us to this conference and all the events going on around your LGBTiQ parade.

Participating in this meeting in Geteborg gives us, parents of LGBTiQ children a chance to speak about our country. For the past 2 years, the situation in Poland has become very complex. The country’s turn towards conservatism and non-reflective Catholicism has greatly limited the opportunity for dialogue and any constructive action. The elements of society promoting racism, homo-, bi-, and trans-phobia are becoming more open and vocal, and they are finding an audience in our society. They call for violence and exclusion. They are increasingly unpunished, and they seem to have the blessing and acceptance of our government. One can accept this as the reality we live in, or one can try to counteract.

For several years now, a few dozen people – parents, friends, allies have been actively involved in this matter. We are guided by the basic principle – the safety of our children, their well being and the respect of their equal rights in every area of life.

The situation of LGBTiQ people in Poland, compared against other, especially Western European countries, is complicated and unfavourable. As a mother, I could give you many examples of breaking laws or discrimination but regardless of individual history it is worth to list the basic factors that make their life difficult;

First of all -Lack of any legal protection –only Labor Code provides some protection against discrimination for sexual orientation and that is not really being implemented,

There is no partnership/union law and no marriage equality law – people living in same sex relationships are in all aspects of life treated as two strangers.

Transgender people who want their gender recognized are required to fill a court case against their parents for wrongly registering their sex at the birth

The LGBTiQ people wanting to enter into partnership/civil union or marriages abroad are refused civil status certificate needed for the occasion.

The sexual education in school curriculum is based on Catholic doctrine and not the scientific knowledge – the result of that is a whole generation indoctrinated with homo, bi- trans, and all the others phobias.

There is no law against hate speech so it is present in parts of the media and public life including even the Polish parliament.

Heath service has no regulations concerning LGBTiQ people so they are constantly discriminated by it.

There is a general shameful attitude of state authorities towards all the minorities –OTHERS- , including manipulation on data and information

The state has withdrawn funds for institutions and non-governmental organizations advocating equality and a wide spectrum of issues concerning all kinds of minority groups.

On May 17^th 2017, the report on the situation of LGBTiQ people was released by ILGA-EUROPE. Poland was ranked as one of the worst places in Europe. We scored 18 points out of a 100

It does not discourage us from action. We try to be present in all areas to support the equal rights for our children. As a group we came to life thanks to the educational project of the leading polish LGBTiQ organization KPH – Campaign Against Homophobia. Our current activity is a result of several months of meetings with psychologists, sociologists and educators dealing with LGBTiQ issues on various levels. They gave us strength to do what we are doing now;

We try to be visible in the media taking part for example in talk shows on TV or radio, giving interviews to newspapers and magazines. We write a blog on our activities and experiences.

We participate in public debate- meeting with politicians, lobbying for equal rights and changes in legislation, and responding to illegal activities and manipulations.

We participate in activities of other excluded groups- such as women’s movements, disabled people movements, and others.

We work locally- having a helpline and email address for those wanting to contact us ,  joining local organizations, taking part in social activities, taking part in so called “living libraries”.- educational project where each person represents a book and can be lend out to talk to person to person on the subject it represents.

We support LGBTiQ artists and other artists who address this subject and promote LGBTiQ issues.

We participate in the structures of the European Parent Network

We are aware that change in mental and moral spheres is the most difficult and that it takes a long time. Only 27 years ago homosexuality was removed from the global classification of diseases. In Poland which was just then going through the transition the issue of equality was initially deem unimportant and was not included in a mainstream transformation. The liberal opposition that came to power after 1989 did not declare equality issues a priority. The conservatives on the other hand have strengthened they stance on the traditional model of family and have not been open to dialogue not to mention change.

Our participation in this meeting is very important to us, so we can exchange our experiences, make new contacts, take joint initiatives and build LGBTiQ parents movement in Europe.

Margo & Dorlle